(Opdracht 1) Vanzelfsprekendheid

Zinnen als "Ik heb honger" of "Ik heb hulp nodig" zijn uitdrukkingen die we met regelmaat horen. De ernst van deze uitspraken varieert enorm maar in de welvarende wereld die wij kennen zijn de omstandigheden die gebonden zijn aan deze uitspraken (honger, dorst, hulp) geen kwesties waar wij ons zorgen om maken. Wanneer ik zeg dat ik honger heb dan zal er niemand in mijn nabije omgeving zijn die mij geschrokken aankijkt. Sterker nog, wanneer ik zeg dat ik honger heb zal men er (terecht) vanuit gaan dat ik twee, misschien drie uur niet gegeten heb.
De foto's hierboven heb ik verzameld en gebundeld. Ze zijn afkomstig uit DIF en gemaakt door Ruud Sies. De foto´s laten de lwetsbaarheid van onze samenleving zien. Het zijn daklozen die via taal hun leegte benoemen. Leegte die wij eigenlijk niet kennen, want wanneer wij deze zinnen zouden lezen (of horen) in onze eigen veilige context, dan zou die context leiden tot vanzelfsprekendheid. De mogelijkheid tot de aanschaf van voedsel is vanzelfsprekend. Welvaart is vanzelfsprekend. Wanneer jij als student een keer sneller dan gehoopt door je studiefinanciering heen bent, dan is dat vervelend. Maar zelfs dan ervaart je de welvaart om je heen als vanzelfsprekend. Je vind het immers vanzelfsprekend dat je geld krijgt van de overheid. Maar wanneer we deze vanzelfsprekendheden ineens in deze kwetsbare context zien, dan blijkt maar weer eens hoe deze alledaagse dingen niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn.