Materialiteit
Materialiteit
is een proces, het verandert in de loop der jaren. Dit is ook te zien in het
pantheon van het Letterkundig Museum in Den Haag. Daar bevindt zich een
speciaal ontworpen zitmeubel, waar je als bezoeker kan zitten luisteren en kijken
naar poëzie, proza, toneel, film en helden. In de poëziehoek is het gedicht Afsluitdijk van M. Vasalis te
beluisteren. De oorspronkelijke materialiteit van dit gedicht is papier en
stamt uit 1940. In 1987 is het gedicht door Vasalis opgenomen en nu te
beluisteren in het Letterkundig Museum. De materialiteit van het gedicht maakt
een technologisch proces, namelijk van papier naar geluidsopname.
Een ander voorbeeld van
verandering in materialiteit zijn de manshoge glasplaten met daarop poëzie uit
verschillende eeuwen. Het thema ‘licht’ staat in deze gedichten centraal en dit
thema wordt versterkt door de materialiteit. Elk glasplaat wordt steeds
wisselend verlicht in verschillende kleuren. De gedichten maken een materieelproces
van ‘wit’ papier naar gekleurde glasplaten.
Aura
In het
Letterkundig Museum staan rode vitrines waarmee je aan de hand van knoppen
documenten tevoorschijn kunt halen. Eén rode vitrine gaat over Fabriekskinderen van J.J. Cremer. Dit
werk heeft een aura dat vooral ontstaat of juist bestaat door de context er
omheen. J.J. Cremer pleitte voor een verbod op kinderarbeid en schreef de
novelle Fabriekskinderen. Tien jaar
na het verschijnen van de novelle nam de Tweede Kamer het kinderwetje van Van
Houten aan. De vitrinekast laat deze tien jaar zien door de novelle, de brieven
aan ministers en het voorstel van Van Houten te presenteren. Los van deze context
heeft de novelle een ander aura: een verhaal dat over kinderarbeid gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten