Culturele herinnering
De literatuur speelt op verschillende wijze een rol in de
culturele herinnering. Ten eerste als erfgoed en ten tweede als middel tot
kennis van het verleden. Het literair erfgoed is een onderdeel van het
gemeenschappelijk erfgoed. Veel auteurs worden vaak vereerd door hun werk
steeds opnieuw te publiceren. Dit is ook gebeurt met het gedicht De mus van Jan Hanlo. Stichting
Tegen-Beeld kwam in 1992 met het idee om het Leidse stadsbeeld te verfraaien
met meer dan honderd muurgedichten. Het gedicht De mus van Jan Hanlo is te vinden op de zijmuur van het gebouw aan
de Nieuwe Rijn 107. De muur van het gebouw dient tevens als monument voor Jan
Hanlo. Dit is ook een kenmerk van de culturele herinnering: schrijvers
herdenken aan de hand van monumenten, zoals straatnamen, standbeelden en
gedenkstenen.
Naast
literatuur als erfgoed speelt de literatuur ook als middel tot kennis van het
verleden. Literaire teksten geven toegang tot een schrijf- en zienswijze uit
een andere tijd. Hierdoor speelt een literair werk een bemiddelende rol tussen
heden en verleden. Het gedicht De mus
speelt ook een bemiddelende rol tussen heden en verleden. Het gedicht verwijst
naar het schrijverschap van Jan Hanlo. Hij werd gerekend tot de Vijftigers,
omdat sommige gedichten als avant-gardistisch werden beschouwd.
Betekenis
De betekenis van dit gedicht wordt beïnvloed door de
materiële verschijningsvorm. Het gedicht wordt gepresenteerd in de buitenlucht
en in de buurt van bomen, de omgeving van de mus. Wanneer iemand dit gedicht
leest, hoort diegene misschien daadwerkelijk de mus tjielpen. In 1996 is het
gedicht ook op muziek gezet door Tom America. Hierdoor wordt het gedicht meer
een liedje. Oorspronkelijk bevindt het gedicht zich in een bundel, omringd door
andere gedichten van Jan Hanlo. De betekenis van De mus zal dan anders zijn, waarschijnlijk academisch waarbij onder
andere gelet wordt op metrum en rijmschema.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten