De roman Austerlitz van Sebald bestaat niet alleen uit letters op papier,
maar bevat ook tientallen zwart-wit foto’s van personen, gebouwen, de natuur,
voordeuren e.d. Sebald maakt binnen het boek als medium dus ook gebruik van een
tweede medium. De foto’s oefenen op verschillende manieren invloed uit op het proces van betekenisgeving. Als medium voegen ze ten eerste een nostalgisch element toe. Het zijn duidelijk
oude foto’s die Sebald heeft gebruikt (of ze hebben de schijn oud te zijn), ze zijn allemaal in zwart-wit en veel foto's zijn niet helemaal scherp. Ten tweede hoeft de lezer niet alles in zijn of haar hoofd te verbeelden, want de
beelden worden dikwijls door de foto’s al verschaft. Ook daardoor verandert het proces van betekenisgeving. Door de foto’s toe te voegen
wordt er tenslotte een spanningsveld gecreëerd tussen fictie en werkelijkheid.
De foto’s, als medium, verwijzen naar echte personen, gebouwen, omgevingen
etc., maar het boek wordt duidelijk neergezet als een roman en dus als fictie. Het toevoegen van de foto's zorgt ervoor dat de grens tussen werkelijkheid en fictie onduidelijk wordt. Sebald reflecteert daarmee ook op de rol van media in het proces van betekenisgeving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten