De
termen aura en nostalgie hangen nauw met elkaar samen. Hoe ontstaat het aura
van een werk, een tekst of zelfs van een maatschappelijk construct. In het
ontwikkelen van een beeld van “de werkelijkheid”, onze wereld hechten wij
waarde aan beelden die wij denken te kennen. Het construct van onze wereld dat
wij baseren op iets wat de mensheid zelf heeft bedacht noemt Baudrilliard een simulacrum. De meeste mensen hebben nog
nooit een vliegtuig in het echt zien neerstorten. Ze kennen het van TV. Het
beeld van waarheid wordt dus niet door de persoon zelf gecreëerd maar door het
medium TV. Het simulacrum brengt ondanks gebrek aan oorspronkelijkheid
en authenticiteit een aura met zich mee. Het geeft ons een gevoel van een
werkelijkheid die we niet kennen. Zo vormen we een nostalgisch beeld van
bijvoorbeeld La Belle Epoque in
Parijs door films als Moulin Rouge. Een werkelijkheid die voor
ons in deze tijd niets meer is dan een gecreëerd beeld maar toch voor ons
nostalgisch aandoet. Het creëren van een werkelijkheid via het gebruik van
verschillende media kunnen het aura van een werk of een maatschappelijk
construct als bijvoorbeeld een tijdperk opbouwen en vormen.
De
drang naar nostalgie neemt in het tijdperk van technologische revolutie een
ambigue plaats in. Aan de ene kant een drang naar vooruitgang, improvisatie en
met name gemak. Alles in een is door de ipad mogelijk, het vervangt boeken,
bordspellen, TV, radio, huisdieren. De paradox hier is dat het niet altijd
beter wordt. Een fragment uit DWDD van afgelopen vrijdag dat laat zien hoe toch niet zo alles omvattend de nieuwe techniek is.
bekijk van 3.44 - 4.20
Geen opmerkingen:
Een reactie posten